Gratyfikant nexo – Jak wyliczyć wynagrodzenie ze względu na lokalizację pracy z danych arkusza kalkulacyjnego?

​Do tworzenia definicji wartości składnika płacowego służy edytor definicji. Jest on dostępny w menu bocznym (klawisz F12) po zmianie sposobu określenia wartości składnika z kwoty na definicje. W górnej części edytora znajdują się funkcje oraz operatory, z których można skorzystać przy tworzeniu definicji wartości składnika.

W programie istnieje możliwość pobierania danych z plików programu Microsoft Excel. 

Podczas wyliczania wartości funkcji program otwiera wskazany plik, wyszukuje odpowiednie wiersze i sumuje wartości ze wskazanej kolumny. W prezentowanym przykładzie pokazano wynagradzanie za pracę w poszczególnych lokalizacjach – w arkuszu zostały wypełnione tabele z liczbą godzin przepracowanych przez poszczególnych pracowników w poszczególnych miesiącach dla wskazanych lokalizacji.

W pierwszym kroku należy dodać składnik parametryczny z wartością określoną w słowniku składników za godzinę pracy w danej lokalizacji.

W zależności od lokalizacji stawkę godzinową należy zdefiniować osobno.

W drugim kroku należy zdefiniować składnik płacowy z wartością określoną w słowniku składników.

​Zmienić wartość na definicję.

Przejść do edytora definicji.

Wartość tych składników należy określić definicją, która powinna mieć następująca postać (dla składnika podstawa – Biuro ​(fot.1) i składnika podstawa – Produkcja (fot. 2)):

Fot. 1

​

Fot. 2

Należy zwrócić uwagę na konstrukcję oraz kolejność pobierania danych definicji, gdzie:

WartoscZArkusza(P1, P2, P3, P4, P5, P6, P7, P8)

• P1 - ścieżka do pliku .xlsx lub .csv. Funkcja wczytuje wyłącznie pliki CSV, w których separatorem jest średnik.

• P2 - nazwa arkusza. Jeśli nie jest podany, funkcja wczytuje dane z pierwszego arkusza. W przypadku plików CSV ten parametr jest ignorowany.

• P3 - numer kolumny, w której znajdują się dane identyfikujące pracownika. Np. wartość 3 oznacza, że do wyliczenia wartości funkcji będą brane pod uwagę tylko te wiersze, które w kolumnie trzeciej będą miały identyfikator pracownika, dla którego wyliczane jest wynagrodzenie.
  

Jeśli parametr przyjmie wartość mniejszą lub równą 0, oznacza to, że identyfikator jest nieistotny (w takim wypadku kolumna nie musi znajdować się w pliku). Taki mechanizm można wykorzystać w przypadku, gdy funkcja ma pobrać wartość z arkusza niezależnie od tego, dla którego pracownika naliczane jest wynagrodzenie.

• P4 - numer kolumny, w której znajduje się data. Np. wartość 4 oznacza, że do wyliczania wartości funkcji będą brane pod uwagę tylko te wiersze, które w kolumnie czwartej będą miały datę, której miesiąc jest taki sam jak miesiąc, za który wyliczane jest wynagrodzenie. (dzień miesiąca z podanej daty nie jest uwzględniany). Wymagany format daty, to RRRR-MM-DD. Jeśli parametr przyjmie wartość mniejszą lub równą 0, oznacza to, że data (właściwie miesiąc) jest nieistotna (w takim przypadku kolumna nie musi znajdować się w pliku).

• P5 - numer kolumny, w której znajduje się wartość parametru dodatkowego. Np. wartość 5 oznacza, że do wyliczania wartości funkcji będą brane pod uwagę tylko te wiersze, które w kolumnie piątej będą miały taką samą wartość jak parametr P7. Jeśli parametr przyjmie wartość mniejszą lub równą 0, oznacza to, że dodatkowy parametr jest nieistotny (w takim przypadku kolumna z dodatkowym parametrem nie musi znajdować się w pliku).

Parametr dodatkowy umożliwia bardziej szczegółowe przeszukiwanie wierszy niż tylko według pracownika (P3 - PESEL i P4 - miesiąc).

• P6 - numer kolumny, w której znajduje się wartość, którą ostatecznie wyliczy funkcja. Musi przyjmować wartość większą od 0.

• P7 - wartość parametru dodatkowego (numeryczna). Ten parametr jest uwzględniany tylko wtedy, gdy parametr P5 jest większy od 0.

• P8 - rodzaj danych identyfikujących pracownika. Ten parametr jest uwzględniany tylko wtedy, gdy parametr P3 jest większy od 0. Może przyjąć jedną z pięciu wartości: „P” (numer PESEL), „D” (numer dokumentu tożsamości), „S” (symbol), „IN” (imię i nazwisko) oraz „NI” (nazwisko i imię).

Jest to parametr opcjonalny (można go pominąć). W takim przypadku jako identyfikator pracownika stosowany jest numer PESEL.

Należy pamiętać o tym, że utworzony składnik należy przypisać do definicji listy płac.

W ostatnim kroku należy przypisać definicję listy płac do umowy o pracę, wskazując wartość wg definicji.

Rezultatem będzie wartość wynagrodzenia brutto jako iloczyn liczby godzin pobranej z arkusza kalkulacyjnego i wartość stawki godzinowej ze składnika parametrycznego z uwzględnieniem lokalizacji.